W Łodzi i we wsiach podłódzkich uprawiano przede wszystkim żyto i owies, rzadziej pszenicę, jęczmień i groch, a z łąk zwożono siano. W ogrodach sadzono: kapustę, rzepę, marchew, pasternak, mak, konopie i len. Jeden z ogrodów folwarku starowiejskiego był np. przeznaczony pod warzywa. Podobną funkcję pełniły ogrody mieszczan i plebana położone poza miastem, natomiast przy plebanii był sad. Według J. Łaskiego przy kościele filialnym w Chojnach Dużych znajdowała się nawet winnica. W gospodarstwach hodowano przede wszystkim krowy, woły, konie, świnie, owce, gęsi, kury, kapłony.

Przy każdym młynie znajdowała się sadzawka służąca nie tylko spiętrzeniu wód, ale także do hodowli ryb, m.in. pstrągów, a pieczę nad nią na ogół sprawowali młynarze, natomiast przy oczyszczaniu stawów brali udział wszyscy chłopi danej wsi.

W zakładach produkcyjnych na obszarze Chocianowic pracowali kuźnik i hutnik z załogami liczącymi po 3-4 osoby. Produkowano przede wszystkim na potrzeby dworu w Pabianicach: pługi, łomy, zasuwy i różne drobne przedmioty, a hutnik – szkło stołowe i okienne. Karczma wiejska, tzw. taberna służyła sprzedaży piwa, a nie jak w mieście jego produkcji. Regestr z 1576 r. wymienia np. jedną karczmę w Wólce, dwie w Chojnach Dużych, a w Chocianowicach nawet trzy.